W jego treści czytamy: „List z 26 stycznia br. trzech organizacji ekologicznych, alarmujący Komisję Europejską o łamaniu prawa przez drogowców z GDDKiA, odbieramy jako kolejną próbę sparaliżowania modernizacji drogi krajowej numer 8 Białystok – Augustów i pozbawienie szansy na bezpieczne życie mieszkańców województwa podlaskiego.

Jesteśmy zaskoczeni sytuacją, że dzieje się to po wcześniejszych spotkaniach i rozmowach Ministra Jana Szyszko z drogowcami, samorządowcami i środowiskiem ekologicznym. Wyrażamy stanowczy sprzeciw wobec takich prób. Dzisiaj pilnie potrzebne jest jasne, zdecydowane stanowisko Ministra  Środowiska. Brak takowego będzie uaktywniać działania nieracjonalne, szkodliwe dla regionu  i nieprzynoszące żadnych pozytywnych skutków dla ochrony przyrody.

Ile osób musi jeszcze zginąć, na tej „drodze śmierci”, by ekolodzy zrozumieli, że w przyrodzie najważniejszym elementem, któremu należy się szczególna ochrona, powinien być zawsze człowiek?

Nie znajdujemy uzasadnienia dla uporu trzech organizacji ekologicznych zwłaszcza, że możliwe jest odstąpienie od zasad postępowania na obszarach Natura 2000, co przewiduje Art. 34 Ustawy o ochronie przyrody. Mówi on, że ze względu na wymogi nadrzędnego interesu publicznego można zezwolić na działalność, która może doprowadzić do zniszczenia siedlisk lub gatunków podlegających ochronie.

Modernizacja trasy nr 8 jest inwestycją strategiczną z punktu widzenia interesów wszystkich mieszkańców województwa podlaskiego, nie tylko ludzi mieszkających wzdłuż „drogi śmierci”. Bez tego wciąż będą rosły statystyki zabitych. Bez tego także nie będzie możliwy rozwój całego regionu. Nawet jeżeli budowa obwodnicy wokół Augustowa i innych miejscowości wiązałaby się z ewentualnymi kosztami, trzeba je ponieść, bo życie ludzkie nie ma ceny!”.

Oświadczenie podpisali Marszałek Województwa Podlaskiego Janusz Krzyżewski i Przewodniczący Sejmiku Województwa Zbigniew Krzywicki.

Sprawa ta będzie najprawdopodobniej także przedmiotem obrad najbliższej Sesji Sejmiku Województwa, która odbędzie się 30 stycznia br.  

*          *          *          *          *          *          *          *          *          *          *   
Pismo do Komisji Europejskiej wystosowały: WWF Polska wraz z Ogólnopolskim Towarzystwem Ochrony Ptaków oraz CEE Bankwatch Network/Polska Zielona Sieć. Organizacje te sugerują, że działania Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad mogą spowodować obciążenie Polski karami finansowymi za łamanie prawa UE.

W liście skierowanym do Komisji ekolodzy z tych organizacji zwrócili uwagę, że istnieje podejrzenie łamania prawa europejskiego w Polsce w odniesieniu do planowanej budowy trasy Via Baltica. Ich zdaniem, pomimo decyzji Ministra Środowiska o wstrzymaniu realizacji fragmentów tej inwestycji w grudniu zeszłego roku, Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad (GDDKiA) w Białymstoku kontynuuje budowę trasy.

* * *
Informacja dotycząca możliwości prawnych rozwiązania problemu budowy obwodnicy Augustowa w ciągu drogi Nr 8

Ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie środowiska daje możliwości zastosowania wyjątków od zasady dotyczącej zagospodarowania obszarów Natura 2000.

Art. 28. 1. Wyznaczenie obszaru Natura 2000, zmiana jego granic lub likwidacja następuje w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rolnictwa, ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi i z ministrem właściwym do spraw gospodarki wodnej, w drodze rozporządzenia ministra właściwego do spraw środowiska, które określa nazwę, położenie administracyjne, obszar i mapę obszaru, cel i przedmiot ochrony oraz sprawującego nadzór nad obszarem. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, kieruje się rzeczywistym stanem siedlisk przyrodniczych oraz gatunków roślin i zwierząt.
2. Po wyznaczeniu obszarów specjalnej ochrony ptaków minister właściwy do spraw środowiska przekazuje listę tych obszarów Komisji Europejskiej.
3. Specjalne obszary ochrony siedlisk minister właściwy do spraw środowiska wyznacza po uzgodnieniu z Komisją Europejską.

Art. 34. 1. Jeżeli przemawiają za tym konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym, i wobec braku rozwiązań alternatywnych, właściwy miejscowo wojewoda, a na obszarach morskich dyrektor właściwego urzędu morskiego, może zezwolić na realizację planu lub przedsięwzięcia, które mogą mieć negatywny wpływ na siedliska przyrodnicze oraz gatunki roślin i zwierząt, dla których ochrony został wyznaczony obszar Natura 2000, zapewniając wykonanie kompensacji przyrodniczej niezbędnej do zapewnienia spójności i właściwego funkcjonowania sieci obszarów Natura 2000, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli na obszarze Natura 2000 występuje siedlisko lub gatunek o znaczeniu priorytetowym, zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, może zostać udzielone wyłącznie w celu:

1) ochrony zdrowia i życia ludzi;
2) zapewnienia bezpieczeństwa powszechnego;
3) uzyskania korzystnych następstw o pierwszorzędnym znaczeniu dla środowiska przyrodniczego;
4) wynikającym z koniecznych wymogów nadrzędnego interesu publicznego, po uzyskaniu opinii Komisji Europejskiej.

Art. 35. 1. Wydając zezwolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego ustala zakres, miejsce, termin i sposób wykonania kompensacji przyrodniczej.
2. Koszty kompensacji przyrodniczej ponosi podmiot realizujący plan lub przedsięwzięcie.
3. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego nadzoruje wykonanie kompensacji przyrodniczej.
4. Wojewoda lub dyrektor urzędu morskiego informuje ministra właściwego do spraw środowiska o zezwoleniach, o których mowa w art. 34, o ich wykorzystaniu oraz o skutkach realizacji planu lub przedsięwzięcia i wykonanej kompensacji przyrodniczej.

Art. 35a. W przypadku planowanych przedsięwzięć, które mogą znacząco oddziaływać na obszar Natura 2000 i nie są bezpośrednio związane z ochroną obszaru Natura 2000 lub nie wynikają z tej ochrony, zezwolenie, o którym mowa w art. 34 ust. 1, zastępuje się decyzją o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia, w rozumieniu ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska; do decyzji stosuje się odpowiednio art. 34 i 35.